In Oekraïne begint men zich momenteel zo langzamerhand af te vragen of de prachtige woorden die uit de monden kwamen van de Europese parlementariërs wel enige waarden hebben. Gezien de ernstige situatie in het Oosten vindt men het optreden van de EU nogal teleurstellend en slap. De indruk is: er wordt veel gepraat maar, als puntje bij paaltje komt dan wordt er vooral niets gedaan, sterker nog er worden wel oorlogschepen aan Rusland geleverd terwijl de steun voor Oekraïne maar op zich laat wachten. Men wil zo langzamerhand wel wat meer betrokkenheid zien van de EU in plaats van al die mooie woorden.
In dit verband is een artikel, dat verscheen in het Oekraïne Magazine van deze maand, wel interesant (www,platform-oekraine.nl). In dit artikel wordt Evgeniy Levchenko geïnterviewd. Hij beschrijft dat hij wordt overvallen door een gevoel van schaamte en woede. Evgeniya was voetballer in de Nederlandse competitie en komt oorspronkelijk uit de regio Donetsk. Hij schaamt zich aan de ene kant dat er zoveel onschuldige Nederlanders zijn omgekomen bij de vliegramp met de MH17 in zijn geboorteregio, maar vindt ook dat Nederland te weinig doet.
Niets doen is inmiddels het internationale handelsmerk van Nederland geworden. We willen graag voor vol worden aangezien en overal over meepraten, maar daarna houdt het op. Bij de Koerden In Irak zijn we al uitgelachen om de vesten en helmen die we hebben gestuurd zonder dat er naar was geïnformeerd of men die wel nodig had. Vervolgens waren we gepikeerd dat we niet werden uitgenodigd om mee te praten over een internationale coalitie tegen de IS. In het buitenland weten ze het inmiddels ook, Nederland praat wel mee, maar doet als het erop aan komt niets. Van Afghanistan tot Libië geldt hetzelfde verhaal, we doen wel mee maar vooral met activiteiten die geen enkel mogelijk risico inhouden. Het opleiden van “wijkagenten” in Afghanistan was een van de dieptepunten, een geld verslindende missie die totaal was los gezongen van de realiteit en waar alleen de Nederlandse politici trots op zijn.
Hetzelfde beeld zien we als het gaat om Oekraïne. In Oekraïne is men vooral teleurgesteld dat Nederland wel vooraan staat als het gaat om met de mond belijden dat wij Oekraïne steunen, maar dat als het op handelen aankomt, Oekraïne er alleen voor staat. Premier Rutte is door president Porosjenko uitgenodigd om te komen praten over meer samenwerking, maar Rutte vindt het niet eens de moeite waard om een afspraak te maken. Dit is een gemiste kans, want Nederland zou Oekraïne bijzonder kunnen helpen met allerlei gerichte kennisprojecten op het gebied van bijvoorbeeld de landbouw. Dan belijd je niet alleen met de mond dat je een land steunt, maar doe je ook daadwerkelijk iets. Je biedt serieus perspectief, maar het lijkt erop dat de Nederlandse politici dat inmiddels verleerd zijn.
Oekraïne-Ukraine-Україна 