Een bevroren conflict

De afgelopen tijd is het nieuws uit Oost Oekraïne enigszins verdrongen door de situatie in Irak en Syrië en de situatie rondom ISIS. Dat betekent niet dat er na de wapenstilstand niet meer is gevochten. Deze week werd er nog gevochten rondom Donetsk; het ging om het vliegveld dat nog steeds in handen is van het Oekraïense leger. Toch kunnen we concluderen, dat de situatie enigszins lijkt te stabiliseren en dat er voorlopig een status quo is bereikt.  Het lijkt er op dat we hier opnieuw te maken krijgen met een bevroren conflict, de specialiteit van Putin.

De definitie  een bevroren conflict wordt gebruikt  als een conflict  politiek en diplomatiek niet is opgelost maar vooralsnog tot rust gekomen is. Het meest bekende voorbeeld is Cyprus. Putin is goed in het creëren van bevroren conflicten. Voorbeelden zijn, Transnistrië, Georgië, Krim en nu dus ook Oost Oekraïne. Tsjetsjenië en Nagorno-Karabach horen eveneens in deze reeks van bevroren conflicten thuis. Wat is hier nu de bedoeling van en waarom is dit zo handig.

Bevroren conflicten hebben het voordeel dat er niets afgesproken is over het stoppen van de vijandelijkheden. Je kunt dus ieder moment zonder enige consequentie weer starten met het conflict. Een aardige aanleiding kan zijn oplaaiende binnenlandse onlusten of tegenstellingen. Zo kan zo’n conflict dan weer van stal worden gehaald als afleidings manoeuvre. Bovendien is het prettig als er wat keus is, dan kun je om verschillende redenen zo’n conflict weer starten. Een argument dat het altijd doet is dat er ergens Russen worden bedreigd. We hebben er in deze blogberichten  al eerder aandacht aan besteed. Ook door de wetten die onlangs zijn aangenomen kan iedere Rus, die in een voormalig Sovjet republiek roept dat hij wordt onderdrukt, er voor zorgen dat er weer een conflict bij wordt gecreëerd.

Toch hoor ik van veel Oekraïners de verzuchting dat zij blij zijn dat er nu even een relatieve rust is, ondanks dat een deel van hun land nu is bezet. Meer doden was geen optie. Maar goed – zolang er geen oplossing is – kan er ieder moment een periode komen dat de oorlog opnieuw begint.

Voor het Kremlin is er weer een optie bijgekomen. Zo langzamerhand heeft men de hele regio ten oosten van Oekraïne in een ijzeren greep en blijft Moskou veel invloed houden in deze gebieden zonder er veel inspanning voor te hoeven doen en dat is nu precies de bedoeling. Landen die instabiel zijn komen namelijk maar moeilijk vooruit en worden dus ook niet te machtig. Als het even meezit kun je zo’n land nog verder afhankelijk van je maken.