Vernieuwde ingang Hal B
Op het vliegveld Kiev Borispol check ik in Hal B in voor mijn binnenlandse vlucht naar Dnipropetrovsk. Op Schiphol heb ik nog nooit iemand getroffen die de naam van deze stad zelfs maar durfden uit te spreken, onlangs wist een balie medewerkster op Schiphol mij zelfs te melden dat ze niet wist waar Kiev lag, als u de vorige columns heeft gelezen dan weet u dat inmiddels wel, u heeft een kennis voorsprong. Hier kunnen ze dat uiteraard wel uitspreken en dat gaat met een weldadige souplesse. Ik ben weer helemaal “thuis”, heerlijk die Oekraïense traagheid, en het voor een buitenlander onbegrijpelijke alfabet. Ik ben ook een buitenlander, maar toch ook een beetje bekend met dit land. Ik kan de balie medewerkster goed verstaan zolang ze maar Russisch blijft praten, zij helpt mij op haar dooie gemak en met enig chagrijn aan een instapkaart, zo hoort dat hier.
Deel van vernieuwing Hal B
Ik ga de trap op en kom na wat handbagage controles terecht in een immense wachtruimte. In de ruimte waar plaats is voor minstens 300 mensen zitten er hoogstens 10. Overal staat hier aangegeven dat er gratis WIFI is, voor diegene die Oekraïens of Russisch kent dan natuurlijk, en na enig uitproberen werkt het ook echt goed. En er is meer, er is een heus koffie barretje waar een echte Italiaanse Gaggia espresso machine staat, het moet toch niet gekker worden. Natuurlijk bestel ik direct een cappuccino en deze smaakt uitstekend, het meisje achter de bar heeft er zichtbaar plezier in dat ik er zo van geniet.
De komende uren die ik nog moet wachten gaan bijzonder plezierig worden een warme keurige schone lichte ruimte met goede stoelen, in plaats van het Stalinistische ongemak van de oude Hal A waarover ik u in een vorige column al eens berichtte. WIFI en goede koffie, ja dat is pas vooruitgang, ik voel me blij, blij voor mezelf maar ook vooral voor de Oekraïners waarvoor het leven vaak zo ongelooflijk hard en moeilijk kan zijn, maar waar nu ook zichtbare vooruitgang te zien is.
Oekraïne-Ukraine-Україна 